De complexiteit van afstand en adoptie is haast niet te beschrijven. Ik heb het zelf aan den lijve ondervonden. De schaduwkant probeert men nog steeds verborgen te houden. Ik hoor vaak in mijn praktijk dat geadopteerden dankbaar moeten zijn, dat ze gered zijn. Maar de werkelijke pijn van een verstoten kind door biologische ouders wordt onderbelicht. Wanneer een afstandsmoeder moest bevallen van haar kind werd ze vaak geblinddoekt. Dit om te voorkomen dat er een band zou ontstaan tussen moeder en kind.
Trauma wordt opgeslagen
De ervaring van prenataal, pre-verbaal en vroegkinderlijk trauma komt meestal pas op latere leeftijd naar buiten. Je lichaam is echter een grote bibliotheek waarin alle ervaringen worden opgeslagen. Traumasporen worden opgeslagen in je lichaam, het autonome zenuwgestel en op celniveau.
De start van je leven is bepalend
Wat men vaak vergeet, is dat de conceptie en zwangerschap invloed hebben op de ontwikkeling van een kind. Hoe de moeder zich voelt op zowel fysiek als emotioneel gebied ervaart het kind ook. Wanneer de basis niet veilig is en je ongewenst bent, heeft dit veel impact op je leven, vaak is dit onbewust. Gebeurtenissen worden opgeslagen en gevoeld, ook wanneer het lichaam zich aan het ontwikkelen is in de baarmoeder. De afwijzing die de moeder ervaart vanuit de buitenwereld slaat zich automatisch op in haar binnenwereld. Overlevingsstrategieën worden daardoor al vroeg geboren.
Je verliest de verbinding met jezelf
Dissociatie en overlevingsstrategieën zijn veel voorkomend bij afstand en adoptie. Als kind kun je immers niet vechten of vluchten. Je bevriest en verliest de verbinding met jezelf, je emoties en je lijf. Je wordt als het ware een wandelend hoofd. De rest doet niet meer mee. Leven is dan een hoofdzaak geworden. Voelen wat de ervaringen met je doen is te pijnlijk. En wanneer je afstand neemt van je gevoel neem je afstand van je lichaam.
Kameleon
Ik werd als kind een kameleon. Die verandert van kleur, inspelend op de situatie. Ik ben een meester geworden in de aanpassing. Welke kleur zorgt ervoor dat ik niet opval in de omgeving? Ik moest, vanwege mijn anders zijn, in veel omgevingen een aanpassing maken om er te mogen zijn. Ik had een diep verlangen om de verbinding met de ander te hebben, dit is vanuit mijn overlevingsstrategie.
Mijn eigen identiteit had zich afgesplitst
Maar toch, zelfs al had ik dat gewild, mezelf blijven aanpassen aan de ander hield ik niet vol. Op een dag had ik geen energie meer om iedere keer weer van kleur te veranderen. Mijn eigen identiteit had zich afgesplitst. Ik was mijn oorspronkelijke kleur kwijt. Ik volgde uiteindelijk mijn verlangen en gaf mijzelf weer de kleur waarin ik mij thuis voelde.
Ik ben anders
Ik weet nog als de dag van gisteren dat op mijn trouwdag mijn schoonvader een goedbedoelde toespraak hield. Hierin werd benadrukt dat ik een andere geschiedenis had, waar mijn toenmalige schoonfamilie erg aan moest wennen. Het kwam bij mij binnen: ik ben anders dan de mensen in mijn omgeving. En dat terwijl ik als kameleon een ster was geworden in de aanpassing. Zij hadden geen idee van de impact die het op mij had.
Verleden in zicht
Ik ben in contact gekomen met Stichting Verleden in Zicht, voor Nederlandse afstandskinderen en binnenlands geadopteerden. Zij houden zich bezig met belangenbehartiging, voorlichting en informatieverschaffing. Zij doen geweldig werk en houden bijeenkomsten voor deze doelgroep.
Podcast over mijn levensreis
Er is een podcast opgenomen met mijn levensreis die begon in het kindertehuis aan de Biltstraat 186 in Utrecht. Na het kindertehuis, waar ik tot mijn 4e jaar ben geweest, werd ik geplaats bij een opvanggezin waar het onveilig was. Hier begon de volgende nachtmerrie. In deze podcast kun je horen hoe mijn leven verder is verlopen.
Gedeeld verleden
Wat het oog ziet
is slechts een foto waarop bedjes staan
en kindjes die in hunkering opkijken
Alsjeblief’ alsjeblief’ vindt mij het meeste lief
Maar weet … hier is jouw grondrecht van bestaan,
níemand die nog aan je voorbij hoeft gaan.
Hier leef jij en jij … bent nimmer voor niets geboren!
Verlaten mag het lijken,
een vreemd verblijf in niemandsland.
Híer leerde je overleven,
nadat je was afgegeven.
Ze kwamen naar je kijken,
Je mocht zelfs mee, wandelen aan de hand.
En sprak jij de be’zoeker’ aan,
wist je voldoende te bekoren,
dan mocht je misschien wel horen
dat jouw bed voortaan
ergens anders zou staan.
Zo danste je de dans
van kansloos naar kans.
Werd verder leed vermeden,
of ander leed geleden,
en in de diepste stilte gestreden.
Zó danste je de dans
om vandaag te leven in het heden.
En wéét … Liefde is jouw grondrecht van bestaan.
Niemand zal ooit nog aan jou voorbijgaan,
hier leef jij, door het leven zélf uitverkoren,
want jíj bent nimmer voor niets geboren!
Sabine Alders-du Bosc© / 9-2-2024
Onverwerkt trauma uit het verleden speelt nog steeds in het heden
De traumatische ervaringen die je hebt opgedaan vragen om erkenning en een sensitieve benadering. Vanuit mijn eigen verleden weet ik als geen ander hoe belangrijk de basis is van veiligheid en vertrouwen. De belangrijke vragen die naar voren komen zijn: wie was je, wie ben je en wie wil je worden?
Voel jij dat je eraan toe bent om te worden wie je wilt zijn? Neem dan gerust contact met me op. Ik help je graag om je opnieuw te verbinden met jezelf om te ontdekken welke kleur bij jou past. Van overleven naar leven.