In het kindertehuis aan de Biltstraat in Utrecht, Ons Tehuis, waren kijkdagen. Iedere keer weer hoopte ik dat ik werd uitgekozen. Dit gebeurde echter niet ook al deed ik zo mijn best om lief te lachen.
Gedeelde herinneringen
Hoe pijnlijk het is geweest, hoor je in de podcast die is opgenomen door Georgia en Carine. En weet je wat zo bijzonder is? Georgia heeft bij mij in de jaren ’60 in hetzelfde kindertehuis gezeten. Bijzonder om gedeelde herinneringen te hebben en elkaar daarin te bevestigen. Ik ben in contact gekomen met Georgia via het FIOM waar ik al jaren ingeschreven sta om contact te krijgen met mensen die in hetzelfde kindertehuis hebben gezeten. Het is heel bijzonder om contact te hebben met iemand met een gedeelde geschiedenis. Ik ben al zolang op zoek naar inzichten en verklaringen van mijn geschiedenis. Het blijkt dat mijn herinneringen kloppen, het zijn gedeelde herinneringen.
Gedeelde herinneringen
Hoe pijnlijk het is geweest, hoor je in de podcast die is opgenomen door Georgia en Carine. En weet je wat zo bijzonder is? Georgia heeft bij mij in de jaren ’60 in hetzelfde kindertehuis gezeten. Bijzonder om gedeelde herinneringen te hebben en elkaar daarin te bevestigen. Ik ben in contact gekomen met Georgia via het FIOM waar ik al jaren ingeschreven sta om contact te krijgen met mensen die in hetzelfde kindertehuis hebben gezeten. Het is heel bijzonder om contact te hebben met iemand met een gedeelde geschiedenis. Ik ben al zolang op zoek naar inzichten en verklaringen van mijn geschiedenis. Het blijkt dat mijn herinneringen kloppen, het zijn gedeelde herinneringen.
Behapbaar maken om het te verzachten
Wanneer ik het heb over het verleden merk ik dat ik het in mijn hoofd behapbaar maak. Dit betekent voor mij dat ik het verzacht. Ik gooi er een behapbaar sausje overheen. Verhalen die in mijn hoofd zitten breng ik beetje bij beetje naar buiten. Het moment dat er mensen zijn die dit weerleggen en tegen mij zeggen dat ik het verzonnen heb, doen mij ineenkrimpen. Ik verlam als het ware. Ik heb als kind zo vaak gehoord dat ik een ruime fantasie heb.
Mijn naam is Anna
Ik ben vernoemd naar de moeder van mijn vader. Weet je waarom dit vaak gebeurde? Het was een noodsprong om aanspraak te maken op het gevoel. Wanneer een kind naar je vernoemd wordt dan kan het misschien zijn dat je toch een verbinding voelt. Dit kan levens bepalend zijn voor een kind. Helaas heeft dit bij mij geen effect gehad; ik heb mijn oma nooit gezien.
Geen veiligheid ervaren
Het feit dat ik zolang in het kindertehuis heb gezeten, heeft ervoor gezorgd dat ik een meester in het aanpassen ben geworden. Ik heb geen veiligheid ervaren. Mijn geboorte was geheim. Weggestopt in een kindertehuis, ver van de omgeving van familie. De familie van mijn vader mocht het niet weten. De schande zou te groot zijn. De familie van mijn moeder liet haar in de kou staan.
De kinderbescherming
De kinderbescherming heeft mij vanuit het kindertehuis geplaatst in een opvanggezin. Dit was voor mij een zeer onveilige plek. De vader des huizes heeft mij seksueel misbruikt, hij had een machtspositie. Ik moest mijn mond houden anders werd ik teruggestuurd naar het kindertehuis en hij moest naar de gevangenis. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik als kind nooit durfde te vertellen wat er gebeurde achter gesloten deuren. De kinderbescherming kwam controleren hoe het ging in het opvanggezin. Het was zeer oppervlakkig, er werd gekeken of het huis er netjes uitzag. Ze gingen letterlijk met hun vingers over de kast om te kijken of er stof op lag. Ik heb nooit kunnen achterhalen waarom ik daar geplaatst werd. Dossiers zijn er niet, wordt er gezegd.
Het falen van het systeem heeft voor mij zeer veel gevolgen gehad die ik, ondanks mijn veerkracht, mijn leven lang meedraag. Ik hoop van harte dat we leren van de geschiedenis.
Verleden in Zicht
Via Verleden in Zicht krijg ik contact met veel mensen met vroeg kinderlijk trauma. Binnenlandse adoptie en plaatsing van kinderen hebben vaak grote gevolgen. Tussen 1956 en 1984 zijn er tussen de 15.000 en 20.000 kinderen afgestaan binnen Nederland. Wat we gemeen hebben, is dat we op zoek zijn naar wie we zijn en waar we vandaan komen. Dit is een thema voor veel mensen. Het is belangrijk om zicht te hebben op je eigen ontstaansgeschiedenis.
Jezelf bestaansrecht geven
Ik vraag in mijn praktijk altijd naar de geschiedenis van je familie waar jij uit voortkomt. Vaak is er een bepaald thema binnen families die door de geschiedenis heen zichtbaar wordt. Onverwerktheden uit het verleden worden doorgegeven aan de volgende generatie. Dagelijks begeleid ik mensen van alle leeftijden die op zoek zijn naar zichzelf. Wat de start van je leven ook is. Het blijkt bepalend te zijn in het hier en nu. Ik reik je graag de hand toe. Je kunt je geschiedenis niet herschrijven, maar het is maar net wat je ermee doet.
Ik hoop dat de podcast je mag inspireren om van je verleden een innerlijke schatkist te maken in het hier en nu.